Teksten

ûnwaarsfugels

Op simmerjûnen helle ik dy op

yn'e bestelbak fan it wurk

Ik wit noch wol hoest iependiest

yn dyn moaie blomkesjurk

Faak rieden wy nei Harns

en sieten tegearre op'e pier

In protte wille yn'e jûnsinne

mei in fleske wyn of bier

 Refrein:

De ûnwaarsfugels fleagen skreauwend

troch de loft oer ús hinne

Do krûptest my stevich oan

yn'e ûndergeande sinne

Mar no dochst of witst net mear

fan dy tiden fan alear

En de dreamen dy’t we hienen

it is krekt of ha se nea bestien

Dyn mem wie altyd lilk

as ik dy te let thús brocht

Soms midden yn'e nacht

en soms waard it al wer ljocht

Do sietst doe noch op skoalle

en ik wurke yn'e bou

Op'e pier dy iene simmer

beloofdesto my trou

Op in stuit wie it oer

doe'tsto smucht krigest op in oar

In dom figuer mei in Ford escort

en in baan op in kantoar

Ik tink wol ris as ik jim riden sjoch

wêr is it mis gong

Pasten wy net byelkoar

of wiene wy te jong

In dream
Ik wit noch wol fan eartiids mei ús pake op’e trekker
op lange simmerjûnen yn it hea
Fan ús beppe krige ik waarme molke sa farsk fan’e ko
en selsmakke tjiis op roggebrea
Ik hie lêst in dream
wêryn’t ús pake sei
Stap noch ien kear op’e trekker
en gean mei
Sjochst noch wol ris nei de planten
dy’t dêr blomkje oan’e wei
Of giet it oan dyn omtinken foarby
Allinnich wêze yn de natoer dêr kin ik somtiids fan genietsje
de stilte makket tinzen los by my
Doch ik it allegear wol goed, stribje ik noch dreamen nei
want de tiid dy giet sa machtich rêd foarby
Ik hie lêst in dream
wêryn’t ús pake sei
Stap noch ien kear op’e trekker
en gean mei
Sjochst noch wol ris nei de planten
dy’t dêr blomkje oan’e wei
Of giet it oan dyn omtinken foarby
In gedachte is as in drippel wetter en dat is einliks noch neat
mar de moaiste blom is ea begûn as sied
En sa’t ûntelbre drippels marren foarmje en marren wer in see
sa foarmet ek in gedachte soms in died
Ik hie lêst in dream
wêryn’t ús pake sei
Stap noch ien kear op’e trekker
en gean mei
Sjochst noch wol ris nei de planten
dy’t dêr blomkje oan’e wei
Of giet it oan dyn omtinken foarby

 
Knipeach fan in stjer
Somtiids as ik hiel wis bin
Dat eat net mear mislearje kin
Is it krekt oft ik tsjin in hurde muorre rin
In lyts boartsjen fan it lot
Sa tichtby mar dochs fier fuort
Krekt oft ien myn kaarten efkes skoddet
Lyk as de knipeach fan in stjer op in heldere nacht
As eat oars giet as ferwachte
In feroaring fan lucht dy’t net te foarsizzen is
Is dan neat yn’t libben wis?
 
No’t ik hjir op strjitte rin
Is it krekt oft ik net allinnich bin
Mar it is hjir ferlitten dat ik wit net hoe’t dat kin
Oft ien efkes wille hat
Om’e dingen op myn paad
Krekt oft ien efkes mei my boartet
 
Lyk as de knipeach fan in stjer op in heldere nacht
As eat oars giet as ferwachte
In feroaring fan lucht dy’t net te foarsizzen is
Is dan neat yn’t libben wis?

 

 

 

Reade Romke (tekst Folkert Oudega)

Se neame my reade Romke

Ik wurkje foar it Ryk

By de motorplysje

Meastiids by de dyk

Ik do myn wurk my wille

En ek neffens de wet

Ik ha in broer neamd Freddy, Freddy doget net

 

Sûnt wy jongens wienen

Wie der gauris wat mei Fred

Ik hie tsjinst en krige in oprop

Freddy hie rúzje yn’e stêd

As it in oare knaap is hâld ik my oan de wet

As it blykt dat it dyn broer is dochst krekt of sjogst it net

 

Mei Freddy leistje en sûpe

Nea smakke ea sa goed

As in bierke mei dyn eigen

Dyn eigen fleis en bloed

Slaanderij om in famke

Foar in oar troch it fjoer

Do grypst yn as der knoffelt

Dat docht eltse broer

 

Ik hie tsjinst en krige in melding

Earne yn myn wyk

In stekparty yn in motelbar

oan’e grutte dyk

In jonge slim ferwûne

Lei der op’e grûn

oan de tafel in gûlend famke

immen hie Freddy sjoen

 

Ik siet rêd wer op’e motor

Ride 180 yn it oer’

Op dat stuit tinksto net mear

It is dochs myn broer

Tichtby de Dútse grins

By it letste tankstation

Ride Freddy’s âlde Taunus

De grutte ljochten oan

Ik ha de motor stil set

En krekt sa lang wachte

Oant de speldeknopkes

Read weiwurden yn’e nacht

 

Ankelyn (tekst Folkert Oudega)
Yn dyn eigen lytse wrâldsje
hasto wille fertriet en pine
Net ien dy’t dat mei dy diele kin
want nimmen komt der yn
Mar bûten dêr is it fûleindich
mei beammen grut en grien
De blêden dy’t somtiids lústerje
ferwachtsje antwurd fan gjinien
Ankelyn
Op dyn eigen spoarke tuffest
hieltyd yn it rûn
Fan spoar feroarje hoecht net
sa komst altyd wer werom
Mar bûten dêr is it fûleindich
mei beammen grut en grien
De blêden dy’t somtiids lústerje
ferwachtsje antwurd fan gjinien
Ankelyn
Yn dyn blommetúntsje
rinst dyn eigen paadsje yn
Dat hast bestruid mei skulpkes
Der sjochst fierders gjinien
Mar bûten dêr is it fûleindich
rein en wyn dogge dy gjin pine
De sinne is dyn bêste freon
dêr kinsto it goed mei fine
Ankelyn